3
Asprioridadesdamobilidade
urbanaestán invertidas
Estamos pensando naenorme e profundamente
inxusta desproporción queexiste na considera-
ción, tanto real como oficial, dos distintos tipos
demobilidade, nos supostos dereitos adquiridos
polo vehículo individual, polo turismo, sobre
todos e cada un dos demaismedios de despra-
zamento. Este é o grande problemade fondo
irresolto e que está lastrando a eficaciade
todas e cada unhadasmedidas que se tratan
de aplicar paramellorar amobilidade e a seguri-
dade urbana, así como redundando nunha pre-
ocupante diminución da calidade urbana, da
calidadede vida nas cidades.
Todos os demaismedios de locomoción pade-
ceron graves prexuizos e deterioros na súa fun-
cionalidade, todos: a bici, o transporte público, o
peonil, e, incluso, indirectamente o trene o
metro; de entre todos estesmedios demobili-
dade, os quemais padeceron co predominio do
vehículo, forona peonil e a ciclista; esta última
case chegoua desaparecer das nosas cidades
(hoxe preténdese recuperar), e a peonil veuse
constreñida e limitadade tal xeito que case
pasou a sermarxinal (tamén se pretende recu-
perar, moitas veces por consellomédico).
O reparto, o equilibrio, entre os diferentes
modos demobilidade urbana está pro-
funda, radical e inxustamente descompen-
sado a favor do vehículomotorizado
individual. Esta é a causa profunda que
hai que abordar
4
Amobilidadepeonil
Amobilidadepeonil é amais básica e natural de
todas; a primeira en orde de importancia e, amaiores,
absolutamente insustituíbel e non intercambiábel por
ningún outro tipo demobilidade. Todas as formas arti-
ficiais demobilidade poden ser sustituídas, dentrodas
cidades, por outras alternativas; a únicaabsoluta-
mente natural e biolóxica, a peonil, non.
Asmobilidadesmotorizadas foron uns enormes avan-
ces que nos permitiron chegar cada vezmais lonxe e
cada vez enmenos tempo, pero a súa funcionalidade
foi tan invasora que criou a ilusión de que podía su-
plantar as formas naturais de desprazamento.
Andar unhas cantas decenas deminutos, aparte de
sermoi natural emoi san, é consubstancial ao ser hu-
mano, salvo impedimento físico.
Pero aparte destas características, é o xeitomais ló-
xico de desprazarse nomedio urbano, candomenos
dentro dun radio de acción, dunhas distancias e tem-
pos, razoábeis.
E a onde non chegue omodo peonil para ser oúnico,
debe ter tamén unha participación importante combi-
nado con outrosmodos demobilidade.
Amobilidade peonil é amaneiramais san e natu-
ral de desprazarse enmedio urbano cando as
distancias e tempos necesarios non superen algún
límite, por exemplo, 3 km ou corentaminutos.
Lograr que este tipo de desprazamentos se fixe-
ran a pé, sería o factor decisivo para amellora
global damobilidade urbana. En desprazamen-
tos demais distancia ou tempo, omodo peonil
debe ser tamén unha compoñente decisiva, debe
ser o eixe central da intermodalidade.
5
A rede viariaurbana
Os esforzos e aatenciónestiveron
centrados, casequeen exclusiva, na
mellora, inalcanzábel e nuncaalcan-
zada, do tráficomotorizado, deixando
a problemática da circulación peonil
totalmente abandonada.Aconsecuen-
cia foronunhas vías urbanas inhóspi-
tas edisfuncionais paraos peóns, o
queaxudou de xeito decisivo aque se
abandonara, mellor dito se restrinxira,
amobilidade peonil.Abandonar nunca,
pois simplemente, noné posíbel; caso
de selo, tal e como se trataron as vías
urbanas, seguramente tivera sucedido,
como así sucedeu coamobilidade ci-
clista.
As beirarrúas de sección ridícula, as
barreiras e rodeos inasumíbeis, os va-
lados para recluír aos peóns, os des-
abridos pasos elevados e soterrados,
a invasión das beirarrúas por parte de
vehículos estacionados, quea ilumina-
ción estivesemoitas veces dirixida á
calzada deixando conmal visibilidade
as beirarrúas,...., foron consecuencias
deste plantexamento de fondo, desta
prioridade absoluta concedida ámobi-
lidademotorizada.
Por último, non hai que rebuscarmoito
nas hemerotecas paraatestiguar que
unpavimentopara o tráfico rodado en
mal estadoé un problemapúblico de
transcendencia, mentres que unpavi-
mentoadicadoao fluxo peonil enmal
estado casenunca tenesa relevancia.
Outra síntoma: as obras sonmotivo de
queixa permanenteporque afectanao
tráfico rodado; o peonil, que éo que
mais sofre coas obras, casenunca é
mencionado.
Amobilidade peonil debe ter,
candomenos, igual importancia
que o rodado, tanto na norma-
tiva de aplicación como no des-
eño, sostemento e xestión das
vías urbanas. Este é un grande
reto tanto das administracións
como dos cidadáns si queremos
recuperar unha orde natural
dentro dos distintos tipos demo-
bilidade:Hai que incorporar
como unha variábel fundamental
as necesidades dos peóns
TheLerezwalkway, an eight-kilometrepath along the river
