Ogran iconodo triatlón internacional resideeadestraen
Pontevedra, acidadedaquepresumeequeoacolleu
cosbrazosabertos.Ocampiónésendúdidaogran
embaixadordacapital doLéreze trasmoitos
quilómetrospercorridosconfesanon ter atopado
paraxessemellantesao longodoplaneta
J
avier GómezNoya converteuse
nogranreferentedo triatlónmundial
abasedesementaresforzoserecoller
títulos,medallaserecoñecementosen
diversos lugares doplaneta, tantode
afeccionados como de rivais. O gran
campiónuniuasúavidaaPontevedra
hai anos e hoxe en día segue a pen-
sar na capital do Lérez como o seu
fogar real e na praza da Leña e a Illa
dasesculturascomonosseus lugares
predilectos.
—Un suízo de nacemento, criado
enFerrolepontevedrésdeadopción
comovostede¿Deondeseconsidera
realmente?
—Pontevedrés. Nacín en Suíza pero
fun a Ferrol con tresmeses. Cheguei
a Pontevedra no 2003 e aquí quedei.
Acabeimercando amiña casa e con-
sideroqueesteéomeusitio.
—¿Que lle impulsou a vivir nesta
cidadeenonnoutra?
—Marcheiporestudosepordeporte.
Aoprincipio aínda non traballaba no
CentroGalegodeTecnificaciónDepor-
tivaperohabíaungrupode triatletas
coquesiadestraba.Aíempezou todo.
—A súa formación académica era
deEnxeñeríadeCamiños, ¿nonsi?
—Correcto. Esa era a idea. Comecei
naCoruñaperopercateimedequenon
podía nin estudar nin adestrar como
JAVIERGÓMEZNOYA
TRIATLETA
debía.Nesemomento tomeiunhade-
cisión que foi arriscada, baseada en
cumprirosmeus soñosnomundodo
deporte.Deixeiacarreirauniversitaria,
mudeime a Pontevedra e comezou o
adestramentoen serio.
—¿E para una persoa enfocada ao
mundodaenxeñería, comoéopro-
xectodecidadeque tenPontevedra
actualmente?
—Teñoqueconfesarqueaoprincipio
custoumeubicarmeporqueestabamoi
habituadoaFerrol, que tenuncentro
moixeométrico,abasederectángulos
eparalelas. De todos os xeitos, tardei
pouco tempoen familiarizarme.
—¿Que tal foiaacollida?
—Fantástica, tanto pola xente
como polo ambiente deportivo
queexiste,queparamineravital.
EsavidanonaatopabaenFerrol,
queémoitomáisapagado.Aquí
sempre hai xentemoza. A zona
vella, no verán, é un fervedoiro
auténticoqueteenganchadesde
oprimeiromomento.
—¿Que foioquemáis llechamoua
atención?
—Omovemento, axentenova, oam-
bienteuniversitarioeodeportivo.Non
estaba acostumado e sorprendeume
gratamente.Ademaisdunmellorclima.
—¿Que recordosgardadaetapano
CentroGalegodeTecnificaciónDe-
portiva?
—Permitiume convivir e adestrar
conmoita xentemoi diferente. Foi
realmentepositivo.Paraundeportista
comamin,podercontarcunha instala-
ciónasíconverteaPontevedranunha
cidadeaíndamáisatractiva.
—¿Paraun triatletadeelite,Ponte-
vedra resolve as grandes necesida-
desdestedeporte?
—Si, concreces.As condiciónspara
adestraren triatlónson ideaisecóns-
tame que para outros deportes
como o piragüismo, tamén. É o
conxunto o que fai que sexa un
núcleocundeportedetantaforza.
Hai campións olímpicos e afec-
cionados que explotan este con-
ceptodecidadeadiario.
—¿Ademaisdoselementosna-
turaiscomooríoouosmontes
circundantes, eoxamenciona-
do centro de alto rendemento, que
outrasvantaxesatopa?
—Ademais de todo iso, a piscina de
Pontemuíños, de 50metros olímpica,
é unha infraestrutura pouco habitual
enGalicia. Conta tamén conparques
naturaisnosquepodercorreragusto
enosarredoreshaiestradasbenasfal-
tadas, con pouco tráfico, para poder
rodar enbicicleta. Para nós, que per-
corremosmoitos quilómetros, é vital
POR
ROI PALMÁS
«Públicocomoo
dePontevedranon
abundanoutros
lugaresdomundo»
«Ascondiciónsparaadestrar aquí
son ideais.Oconxunto fai queo
deporte teña tanta forza.Hai
campiónsolímpicoseafeccionados
queaexplotanadiario»
12
PremioHábitataPontevedra
Unha cidadeparaodeporte
