Ap r ende r do me l l o r
UNHANOVACIDADE
Estas obras clásicas e contemporáneas, entre outras,
axudáronnos a imaxinar unha Pontevedra mellor.
A Unidade de
vecindade
Clarence Perry. 1929
Este plani cador urbano e
sociólogo neoyorkino fala da
“unidade de vecindade” como
os 5minutos a pé para de nir
distancias.A cidade debía ter
pluralidade de usos, os
colexios deberan estar como
máximo a 800m das vivendas
dos alumnos, os comercios a
400m, o trá co rodado debía
ser derivado polo contorno e
as vías interiores debían
disuadir o trá co non
desexado e garantir a
seguridade peonil.
Vida e morte das
grandes cidades
americanas
Jane Jacobs. 1961
Escritora e activista, Jacobs ataca a
especialización da cidade imperante
nos anos 50 (administrativa,
sanitaria, comercial, de ocio...) que
obrigaba a longos desprazamentos e
a utilizar vehículos privados. Propón
usosmúltiples emazáns pequenas
que faciliten o tránsito peonil.
Beirarrúas e espazos públicos
deben ser o corazón da cidade e os
mellores lugares para que xoguen os
nenos e nenas.
O problema do
trá co nas cidades
Reuben Jacob Smith. 1961
Foi director do británico
Laboratorio de Investigación da
Estrada, relaciona o número de
víctimas en accidente coa
densidade do tránsito. Tamén
demostra que cantasmáis
medidas paramellorar o
tránsito de coches,máis
condutores se incorporarán, co
que se consiguemaior
conxestión.
O trá co nas cidades
Sir ColinBuchanan. 1963
Enxeñeiro civil británico autor dun
reputado informe sobre o trá co nas
cidades, hoxe universalmente aceptado e
de grande in uencia sobre o deseño
urbano. Interesante o concepto de
“capacidade ambiental”dunha rúa, que
de ne o volume de trá co sen
comprometer a calidade de vida dos
residentes.
Rúas habitábeis
DonaldAppleyard. 1981
Este profesor daUniversidade de
Berkeley di que o espazo urbano debe
ser un ámbito de convivencia. En
colaboración con Buchanan establece
que cada rúa debe ter unmáximo de
2.000 a 3.000 vehículos/día para rúas
residenciais (Benito Corbal tiña en 1997
entre 12.000 e 20.000). Estudosmáis
recentes (Chesterman, 2009) recomenda
entre 1.500 e 2.000 vehículos/día.
Cidades de mañá
Peter Hall. 1988
Este profesor de Berkeley e oUniversity
College de Londres sintetiza a historia do
urbanismo do SXX emostra o fracaso
das tendencias que consideran o
planeamento urbano como un simple
deseño físico. Propón integrar as súas
dimensións económicas, sociais e
políticas.
A cidade dos nenos
Francesco Tonucci. 1991
Este psicopedagogo italiano pon
ao día as teorías de Jane Jacobs.
Para el, os nenos e nenas teñen
que explorar a cidade e xogar nas
súas rúas e prazas. Eles serán os
cidadáns demañá: se eles
aprenden a respectar os espazos
públicos, no futuro tamén se
responsabilizarán deles e
ensinarán ás seguintes xeracións
a respectalos tamén.
Recomendacións para o
proxecto e deseño do
viario urbano
JuanA. Santamera e FelipeManchón.
Ministerio deObras Públicas,
Transportes yMedioAmbiente. 1995
Estes enxeñeiros elaboraron a primeira
guía completa, global e pormenorizada
para a ordenación e o tratamento
racional dos espazos públicos urbanos,
para gozar mellor deles. Contén
numerosos exemplos ematerial grá co
sobre os distintos espazos e os seus
tratamentos super ciais.
Calmar o trá co. Pasos para
unha nova cultura da
mobilidade urbana
Alfonso Sanz.Ministerio de Fomento. 1998
Recolle as primeiras experiencias europeas
(especialmente holandesas e danesas) para
cambiar amobilidade en cidades tensionadas
polos coches, e trata de aplicalas á nosa
realidade. Unha visión distinta á que por entón
estabamos acostumados.
Guía de deseño urbano
JoséMartínez Sarandeses.Ministerio
de Fomento. 1999
Este arquitecto quere aunar forma
urbana e arquitectónica con calidade
ambiental, para con gurar espazos útiles
e acolledores, corrixindo as
consecuencias de conceder toda a
prioridade aos automóbiles privados,
desnaturalizando o carácter público dos
espazos urbanos.
