22 Pontevedra, cidade amable A cidade dos nenos lecer familiar CURROS ENRÍQUEZ. A de Curros Enríquez tense convertido nunhas das prazas preferidas para o lecer familiar. A súa ampla configuración, con espazos abertos onde os cativos poden xogar, patinar ou andar en bicicleta conviven coas terrazas dos extremos, un lugar que escollen moitos pais para poder compatibilizar o seu lecer co dos nenos | FÁTIMA SANTIAGO parladoiros e xogos SANTA MARÍA. Nenos cativos e adolescentes, uns na súa onda e os outros ao seu, pero todos usuarios de espazos como Santa María, que pola súa amplitude sen renunciar a espazos máis íntimos permite tanto o xogo como as tertulias ás que son tan afeccioados os mozos cando enfilan o camiño da adolescencia | FÁTIMA SANTIAGO xogo puro e duro BARCELOS. Espazos especialmente deseñados para o xogo tamén teñen a súa cabida en prazas como as de Barcelos, con amplos parques infantís que son moi utilizados. A praza convértese nun espazo de xogo puro e duro. A amplitude da praza e a súa ubicación céntrica, e o seu fácil acceso favorecen que sexa moi empregada por un elevado número de familias | FÁTIMA SANTIAGO Conta coas prazas máis silenciosas da Galicia urbana. Pero un estudo feito nas rúas de Pontevedra revela que, en grande medida, a cidade soa a nenos. Unha meta que xa estaba na filosofía coa que se iniciou a súa reforma, inspirada no pensamento de Roberto Tonucci, o psicopedagogo que avoga por devolver as cidades aos nenos. Anos despois, nunha visita Tonucci declarouse sorprendido pola cidade: «Defendo estas ideas e creo que son posibles, outra cousa é ver que son efectivas e reais, como aquí». o pedagogo italiano Francesco Tonucci, un dos inspiradores do modelo urbano pontevedrés a través do seu libro A cidade dos nenos, non tiña nin idea de que nunha pequena cidade do noroeste peninsular se estaba a aplicar a máxima de facer dela POR CHRISTIAN CASARES Unhacidadenaque a transformacióntaménseescoita
RkJQdWJsaXNoZXIy MTEwNTI=